Λένε πως όποιος αγαπά και προβάλλει απαιτήσεις, είναι ένας ευτελής άνθρωπος. Όποιος αγαπά και δεν προβάλλει απαιτήσεις, είναι ένας ευγενικός άνθρωπος, ενώ όποιος αγαπά και δεν έχει απαιτήσεις, είναι ένας τέλειος άνθρωπος. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ποιοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι στη ζωή μας που μας αγαπούν πραγματικά, χωρίς δόλο και ποιοι απλώς προσπαθούν να χειραγωγήσουν τη σκέψη και την κρίση μας, ή μας κρίνουν με το δικό τους μέτρο, παρόλο που ανήκουμε όλοι σε διαφορετικό ψυχολογικό τύπο. Είναι σαν να ζητάμε από ένα σαξόφωνο να βγάζει τον ήχο μίας κιθάρας. Τόσο παράλογη απαίτηση, όσο και αυτές που έχουν από εμάς οι άλλοι καμία φορά.
Σύμφωνα με τον Ιάσονα Ευαγγέλου, υπάρχουν ένα σωρό σημάδια που δείχνουν ακριβώς το ποιος νοιάζεται πραγματικά για σένα, αλλά και το αν εσύ ενσαρκώνεις το πρότυπο του καλού συντρόφου:
- Αρχικά, οι ειδικοί τονίζουν ότι είναι λάθος να αγαπάμε τον άνθρωπο που μας μοιάζει σε όλα, σκέφτεται τα ίδια με εμάς, κινείται με τον ίδιο τρόπο, κι αυτό γιατί υποσυνείδητα είναι σαν να ψάχνουμε το alter ego μας. Οπότε, εκείνος που αγαπάει αληθινά τον άλλο, αγκαλιάζει τα παραπτώματά του, (σε βαθμό όμως που να μην τον επιβαρύνουν), αλλά εκθειάζει και τα προτερήματά του. Δεν ψυχαναλύει φωναχτά τον άλλο, παραβλέποντας τις δικές του αδυναμίες. Και ποιος δεν έχει άλλωστε;
- Δεν αλλοτριώνει το χρόνο του συντρόφου του, ούτε τον πνίγει με τις παράλογες επιθυμίες του για υλοποίηση ακατόρθωτων πραγμάτων.
- Καλό είναι να μην υπάρχει μεγάλη εξιδανίκευση και όσο γίνεται αντικειμενική σκοπιά των πραγμάτων, ώστε τα πράγματα να είναι πιο εύκολα και ανώδυνα στη σχέση, χωρίς απογοητεύσεις και παράπονα.
- Ακόμη, δεν διαιωνίζει προβλήματα του παρελθόντος, με σκοπό να πληγώσουν τον άλλον ή να τον κάνουν να ‘’πάρει το μάθημά του΄΄. Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι όλοι οι άνθρωποι σε κάποια φάση τους είναι ευάλωτοι και πέφτουν σε μία σειρά από λάθη, στα οποία θα μπορούσαμε να πέσουμε και εμείς.
- Δεν αδιαφορεί για τις σχέσεις του συντρόφου του με τα φιλικά, συγγενικά του πρόσωπα. Αντιθέτως, ενδιαφέρεται να περνά χρόνο μαζί τους.
- Η συμπεριφορά του είναι αμοιβαία. Δεν είναι ο άνθρωπος που απλώς θα εισπράττει αγάπη. Δεν υπάρχει ιδιοτέλεια εδώ. Ό,τι δέχεται αισθάνεται την ανάγκη να το μετατρέπει σε πολλαπλάσια αγάπη για τον σύντροφό του. Προσοχή όμως, δε μιλάμε για δοσοληψίες, ούτε για συναλλαγές. Την αγάπη δεν την αισθάνεσαι σα χρέος, αλλά σαν αυθόρμητη κίνηση ζωής.
- Επιδέχεται την κριτική των άλλων και γενικώς παραδέχεται ότι έσφαλε, χωρίς να θίγεται ή να αντιδράει υπερβολικά και προσβλητικά απέναντι στα σχόλια του συντρόφου του, αρκεί ο τελευταίος να τα εξέφρασε με τρόπο ευγενικό και χωρίς επικριτικό τόνο.
- Φροντίζει τον άνθρωπο που αγαπάει να τον στολίσει και με τις δικές του αρετές. Δηλαδή, δεν ενδιαφέρεται μόνο για την δική του πνευματική πρόοδο, αλλά προσπαθέι να βοηθήσει και τον άλλο να πορευτούν μαζί προς την ίδια κατεύθυνση, αυτή της ολοκλήρωσης ως προσωπικοτήτων.
Αξίζει να τονιστεί πως η αγάπη είναι μία ευλογία, που δυστυχώς πολλοί άνθρωποι δεν είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν. Είναι γιορτή, έμπνευση, τέχνη, χαρά, φιλιά, δάκρυα, κάτι που ο σύγχρονος άνθρωπος αδιαφορεί να νιώσει, πλην κάποιων εξαιρέσεων βέβαια. Σήμερα, ζούμε στην εποχή της ιδιοτέλειας, και δυστυχώς πολλοί νέοι άνθρωποι φοβούνται να αγαπήσουν, να εκδηλωθούν, να εκτεθούν, να πουν ότι έκλαψαν για μία αγάπη που δεν έγινε ποτέ δική τους. Οι φίλοι τους θα γελάσουν, θα τον αποκαλέσουν στην καλύτερη περίπτωση υπερβολικά ευαίσθητο και άλλα τέτοια. Είναι σημαντικό όμως να μην δίνουμε σημασία στην γνώμη όσων δεν μας αφορούν και να ενδιαφερόμαστε για την δική μας πρόοδο, αλλά και των αγαπημένων μας ανθρώπων, επιλέγοντας τους κατάλληλους συνοδοιπόρους στη ζωή μας.
Από Μιστιλόγλου Σπυριδούλα
Ηλεκτρονική Εφημερίδα
